Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Όχι στο ξεπούλημα ΑΤΕ και ΤΤ

 
Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΠΟΥΛΗΘΟΥΝ!
 
Η κυβέρνηση παραβιάζοντας τις προεκλογικές της υποσχέσεις περί δημιουργίας ισχυρού κρατικού πυλώνα, προχωρά στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Υλοποιώντας τις επιταγές του Δ.Ν.Τ. προχωρά στο ξεπούλημα των κρατικών τραπεζών Αγροτική Τράπεζα, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο  και στη μείωση της έμμεσης κρατικής συμμετοχής στην Εθνική τράπεζα (αφού τα ασφαλιστικά ταμεία θα αναγκαστούν να εκποιήσουν περιουσιακά στοιχεία όπως μετοχές) μέσω σχεδιαζόμενης συγχώνευσης της με ιδιωτικές τράπεζες.
Ο Σάλλας, με την πρόταση που μόνο αφελείς μπορούν να πιστεύουν ότι δεν είχε τη σιωπηρή έγκριση της κυβέρνησης, επιδιώκει να αγοράσει την ΑΤΕ  (370 εκ.) & το ΤΤ (331 εκ.) με χρήματα που έχει δανειστεί από το ελληνικό δημόσιο:
 Η τράπεζα Πειραιώς έχει πάρει από το πακέτο στήριξης των τραπεζών 4,6 δις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου, 1,3 ειδικές ομολογίες, 0,37 δις με την έκδοση προνομιούχων μετοχών. Η ΑΤΕ έχει 32,8 δις ενεργητικό, 1,36 δις καθαρή θέση. Η πρόταση του Σάλλα προβλέπει την αγορά των μετοχών προς 0,53 € εκάστη σε τιμή μικρότερη και από τη λογιστική τιμή (1,44 €) αλλά και από την ονομαστική τιμή (0,72 €).  Επιδιώκει να αγοράσει  με 370 εκ. € το 77,31% της τράπεζας (και αυτομάτως όλες τις θυγατρικές όπως τη Δωδώνη, την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης) χωρίς να πληρώσει ούτε λεπτό παραπάνω), όταν στις 15/5/2006 πουλήθηκε το 7,18% της τράπεζας προς 325 εκ. € (5 € κάθε μετοχή) και το Δεκέμβριο του 2000 με τη μετοχοποίηση του 15% εισπράχθηκαν 125,9 εκ. €(4,33 € προσαρμοσμένη τιμή ανά μετοχή).
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο παρελθόν είχε γίνει μία άλλη σκανδαλώδης εκποίηση στην οποία ενεπλάκη και η ΑΤΕ: η ιδιωτικοποίηση της ΕΤΒΑ (Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως). Οι μετοχές της Ε.Τ.Β.Α. διατέθηκαν στο επενδυτικό κοινό το Δεκέμβριο του 1999 προς 3.000 δρχ (8,8 ευρώ) έκαστη. Στις 3/2/2000 μεταβιβάστηκαν 16.000.000 μετοχές κυριότητας του ελληνικού δημοσίου στην Α.Τ.Ε. προς 4.000 δρχ. έκαστη (11,73 ευρώ). Τον Οκτώβριο του 2001 σε διαγωνισμό για την πώληση των μετοχών της Ε.Τ.Β.Α. που κατείχε το δημόσιο συμμετείχαν η τράπεζα Πειραιώς και η ΑΤΕ. Αν και η προσφορά της ΑΤΕ ήταν καλύτερη, με παρέμβαση του Χριστοδουλάκη  ο διαγωνισμός κατακυρώθηκε υπέρ της Πειραιώς. ( Όλως τυχαίως ο κ. Σάλλας στη δεκαετία του 1980 υπήρξε Διοικητής της ΕΤΒΑ). Και αυτό καθώς και το ότι η Πειραιώς αγόρασε την μετοχή προς 5,1 ευρώ (κάτω από τη λογιστική τιμή και πολύ κάτω από την τιμή που είχε πληρώσει προ έτους η Α.Τ.Ε.) αποτελούν σκάνδαλο! Επιπλέον, χάρη στο νόμο που είχε ψηφιστεί με σκοπό να δωθούν κίνητρα σε συγχωνεύσεις ώστε να δημιουργηθούν ισχυρές εταιρείες (εθνικοί πρωταθλητές) η τράπεζα Πειραιώς είχε μείωση στους φόρους που κατέβαλε λόγω της απορρόφησης.
 
Η αναδρομή, επίσης, στο πρόσφατο παρελθόν δείχνει ότι στόχος των κυβερνήσεων και των διοικήσεων ήταν η ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ. Ο πρώην υπουργός οικονομίας Χριστοδουλάκης την περίοδο 2001-2004 προώθησε με συνέπεια την πολιτική εκποίηση του εθνικού πλούτου και μεταφοράς πόρων από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα.  Οι δηλώσεις του  «Το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και διαρθρωτικών αλλαγών δεν λήγει ποτέ. Θα συνεχίζεται, θα διευρύνεται και θα επεκτείνεται» (Ελευθεροτυπία 31/10/2001) εξέφραζαν τη φιλοσοφία των κυβερνήσεων Σημίτη: δογματικός και φανατικός φιλελευθερισμός με απέχθεια σε οτιδήποτε μη ιδιωτικό. Στις 12/12/2001 ο Χριστοδουλάκης είχε εκφράσει με σαφήνεια τους στόχους της κυβερνητικής πολιτικής: διάθεση πακέτων μετοχών πέντε θυγατρικών της ΑΤΕ σε στρατηγικούς επενδυτές (Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών, Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, Αγνό, Ροδόπη, ΕΛΒΙΖ), τη μετοχοποίηση το πρώτο εξάμηνο του 2002 των Δωδώνη, ΣΕΚΑΠ και ΑΤΕ Leasing και τη μείωση της συμμετοχής του Δημοσίου στην Αγροτική από 85% σε 35%. (Βήμα 6/1/2002). Η χαμηλή χρηματιστηριακή τιμή και οι αντιδράσεις δεν επέτρεψαν τότε την ευόδωση του κυβερνητικού σχεδίου, αλλά τώρα με την ένταξη στην κηδεμονία του Δ.Ν.Τ. είναι πιο εύκολο να παρακαμφτούν οι αντιδράσεις.
Ο πρώην διοικητής Λάμπρου (όπως και ο διάδοχός του Μηλιάκος) ήταν κατηγορηματικός στο ότι η ΑΤΕ έπρεπε να απεμπλακεί από τον αγροτικό τομέα και να γίνει μία εμπορική τράπεζα που προφανώς θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. «Θα πουλήσουμε όλες τις εταιρείες που περιλαμβάνονται στο χαρτοφυλάκιο της ΑΤΕ, πλην των χρηματοοικονομικών εταιρειών. Μεταξύ αυτών είναι το 70% της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, το 60% της γαλακτοκομικής Δωδώνη, το 40% της καπνοβιομηχανίας ΣΕΚΑΠ, η Αγνό, η βιομηχανία ζωοτροφών ΕΛΒΙΖ και η Μιμίκος.» (Βήμα 5/4/1998).
Βεβαίως, η βαθύτερη αιτία των εξελίξεων (ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων, συμπίεση μισθών και μη μισθολογικού κόστους, απελευθέρωση αγορών) οφείλεται στην εσωτερική λογική του καπιταλισμού, στην έμφυτη τάση μεγιστοποίησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η οποία περιορίζεται μόνο από τα όρια που θέτει η αγωνιστική στάση των εργαζομένων.
 
Επιπλέον πέραν του ότι πρόκειται για σκανδαλώδη εκποίηση του εθνικού πλούτου, η ιδιωτικοποίηση ακόμα και σε τιμή που θα ήταν κοντά στην αξία της τράπεζας θα ήταν αρνητική εξέλιξη και για τους πελάτες και για τους εργαζόμενους.
Οι υποστηρικτές των ιδιωτικοποιήσεων τονίζουν ότι με αυτό τον τρόπο: μεταφέρονται πόροι από τον μη παραγωγικό δημόσιο τομέα στον παραγωγικό ιδιωτικό, περιορίζεται η διαφθορά, αυξάνει η παραγωγικότητα, αυξάνει ο ανταγωνισμός προς όφελος του καταναλωτή, βελτιώνονται τα δημόσια οικονομικά επειδή το κράτος εισπράττει φόρους από τα κέρδη των δημοσίων επιχειρήσεων και υπάρχουν οφέλη από την τεχνογνωσία των επενδυτών. Συνήθως επικαλούνται παραδείγματα κακοδιαχείρισης, περιφρόνησης του πολίτη, διαπλοκής με ιδιωτικό κεφάλαιο (π.χ. χαριστικά δάνεια ΑΤΕ σε ιδιώτες επιχειρηματίες, υπερκέρδη προμηθευτών όπως η ΖΗΜΕΝΣ από τις συμφωνίες με τον ΟΤΕ) και το ότι ένα μέρος του προσωπικού ωφελούμενο από τις πελατειακές σχέσεις με μηχανισμούς εξουσίας υποαπασχολείται και υπεραμοίβεται.
Αυτά όμως δεν συνηγορούν υπέρ της ιδιωτικοποίησης, αλλά της ανάγκης ύπαρξης κοινωνικού ελέγχου. Πέρα από το ότι είναι εσφαλμένο μεθοδολογικά να αξιολογείται μία επιχείρηση αποκλειστικά με το αν είναι κερδοφόρα ή ζημιογόνα χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο ρόλος της σε μακροοικονομικό επίπεδο (σχέσεις με πελάτες, προμηθευτές, επιπτώσεις  του αν πάψει να λειτουργεί στην παραγωγή, το εισόδημα και την απασχόληση), η εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων δείχνει ότι για το κοινωνικό σύνολο κατά κανόνα αυξήθηκε το κόστος παροχής υπηρεσιών (αφού σταματά η επιδότηση των τιμών, δεν αυξάνει ο ανταγωνισμός και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις έχουν ως κριτήριο τη μεγιστοποίηση του  εταιρικού και όχι του κοινωνικού κέρδους). Παρά τα επιχειρήματα των υποστηρικτών των ιδιωτικοποιήσεων ότι οι ιδιωτικοποιήσεις αυξάνουν τον ανταγωνισμό και ρίχνουν τις τιμές, σε κλάδους εντάσεως κεφαλαίου που απαιτούνται πολλές επενδύσεις σε πάγια δημιουργείται ιδιωτικό μονοπώλιο ή ολιγοπώλιο (όπως συνέβη με την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας).
Η Αγροτική τράπεζα ιδρύθηκε με σκοπό να συμβάλλει στην ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας. Οποιοσδήποτε είναι στοιχειωδώς ενημερωμένος δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η αγροτική οικονομία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και το εμπορικό ισοζύγιο στα αγροτικά προϊόντα είναι μονίμως ελλειμματικό ύστερα από το 1981, ενώ προηγουμένως ήταν πλεονασματικό. Η όλο και μεγαλύτερη στήριξη στις δυνάμεις της αγοράς αυξάνει το χάσμα μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης. Επομένως υπάρχει η ανάγκη για τη χάραξη κλαδικής πολιτικής και για την ύπαρξη ενός πιστωτικού ιδρύματος που θα την υλοποιεί.  
Όμως, οι αλλαγές που προωθούνται στην Α.Τ.Ε. αποσκοπούν στη μετατροπή της σε εμπορική τράπεζα που έχει ως αποκλειστικό σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους των μετόχων, σε βάρος εργαζομένων και πελατών.  Για να το πετύχει αυτό πρέπει να επιδιώξει, όπως όλες οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τη μεγιστοποίηση των εσόδων. Αυτό συνεπάγεται ότι οι εργαζόμενοι σε αυτή πρέπει να γίνουν καλοί πωλητές, δηλαδή να μπορούν να πείθουν τους ενδιαφερόμενους με μισές αλήθειες και να πουλάνε τα προϊόντα του ομίλου ακόμα και όταν στην πραγματικότητα είναι σε βάρος των δανειοληπτών, οι οποίοι συχνά υπερχρεώνονται παρασυρόμενοι από το μάρκετινγκ των τραπεζών.
Παράλληλα με τη μεγιστοποίηση των εσόδων πρέπει να επιδιώξει και την ελαχιστοποίηση του κόστους, σημαντικό μέρος του οποίου είναι οι μισθοί. Γι΄ αυτό γίνεται προσπάθεια να μειωθεί το σταθερό κόστος (μισθοί και ασφαλιστικές εισφορές) και να αντικατασταθεί από μπόνους (δηλαδή αμοιβή με το κομμάτι), να γίνουν πιο ευέλικτες οι εργασιακές σχέσεις (π.χ. επινοικιαζόμενοι υπάλληλοι) και ευκολότερες οι απολύσεις. (Με το πρόσφατο νομοσχέδιο ικανοποιήθηκε μία ακόμα απαίτηση των εργοδοτών: για τους εργαζόμενους πάνω από 2 έτη μειώθηκε το ποσό της αποζημίωσης στο μισό και θα καταβάλλεται σε 6 άτοκες δόσεις). Ως προς τους εργαζόμενους θα ελαστικοποιηθούν οι εργασιακές σχέσεις, με επιμήκυνση του χρόνου εργασίας, με αύξηση της εντατικοποίησης εργασίας και περιορισμό του εργατικού κόστους μέσω μείωσης μισθών και απολύσεων.  Τα παραπάνω σημαίνουν ότι οι υπάλληλοι θα πρέπει να ζουν στο άγχος και την ανασφάλεια, να γνωρίζουν ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να απολυθούν και να προσπαθούν να πιάσουν τους ατομικούς στόχους.
Μία αμιγώς εμπορική τράπεζα δεν έχει κανένα λόγο να μην απολύει τους υπαλλήλους από τους οποίους δεν αποκομίζει ικανοποιητικό κέρδος ή να μην κλείνει καταστήματα μη κερδοφόρα, αδιαφορώντας για τον αντίκτυπο του κλεισίματος σε μικρές περιοχές.  Η ιδιωτική αγροτική τράπεζα θα κλείσει όσα καταστήματα βρίσκονται σε μικρές πόλεις και είναι ζημιογόνα, θα αποβάλλει την όποια κοινωνική ευαισθησία έχει η κρατική ΑΤΕ. Τα επιτόκια των δανείων θα αντανακλούν τον πιστωτικό κίνδυνο, δηλαδή θα είναι υψηλότερα και δυσβάστακτα για  τους μικρομεσαίους αγρότες, ενώ θα είναι χαμηλότερα για τους μεγαλοαγρότες. Η λειτουργία με αμιγώς ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια συνεπάγεται την εγκατάλειψη των μη κερδοφόρων δραστηριοτήτων. Επιπλέον, χωρίς αναστολές θα κατάσχει τα υποθηκευμένα ακίνητα  & οικόπεδα όσων δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους λόγω κακής συγκυρίας. Ταυτόχρονα θα συμβάλει στην συγκεντροποίηση της γης σε λίγα χέρια μεγαλοαγροτών ενώ οι μικροί αγρότες θα αναγκαστούν  είτε να μεταναστεύσουν είτε να εργαστούν ως μισθωτοί εργάτες στα κτήματα αγροτών επιχειρηματιών.  
Με την πλήρη ιδιωτικοποίηση του πιστωτικού συστήματος το κράτος χάνει οποιοδήποτε μοχλό παρέμβασης στην οικονομία, εγκαταλείπει κάθε δυνατότητα άσκησης περιφερειακής ή κλαδικής πολιτικής και αφήνει τη λύση των ζητημάτων αποκλειστικά στις δυνάμεις της αγοράς. Ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί πλήρης αποδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού της Ελλάδας και στην αγροτική οικονομία και στη μεταποίηση είναι η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, ο διοικητικός καθορισμός επιτοκίων ώστε να ενισχυθούν όσοι κλάδοι κριθεί ότι είναι αναγκαίο και μέτρα προστασίας της εγχώριας παραγωγής. Δεν είναι δυνατόν να μην προτείνεται η άσκηση άλλης πολιτικής επειδή με μέτρα όπως η εθνικοποίηση δεν ανατρέπεται ο καπιταλισμός, διότι αν περάσουν τα μέτρα που περιγράφει το μνημόνιο θα είναι πολύ πιο δύσκολη η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού!
Τέτοια μέτρα, όμως, δεν είναι δυνατό να ληφθούν όσο η Ελλάδα είναι μέλος της Ε.Ε. και ακόμα περισσότερο της ευρωζώνης, επειδή έρχονται σε σύγκρουση με τους κοινοτικούς κανονισμούς που προβλέπουν πλήρη ελευθερία στην κίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων και απαγορεύουν τις επιδοτήσεις.
 
 
 
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ
ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΑΓΡΟΤΩΝ-ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΩΝ- ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
 
21-07-2010
αγωνιστική πρωτοβουλία εργαζομένων στην Αγροτική Τράπεζα
 

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Από τις τράπεζες, μέχρι τα νοσοκομεία και τις βιομηχανίες, δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους!

Είναι απερίγραπτη η «βιασύνη» με την οποία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση του Μνημονίου της ΕΕ και του ΔΝΤ, θέλει να προχωρήσει σε άμεσες ιδιωτικοποιήσεις στις Τράπεζες, τις συγκοινωνίες, την υγεία. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από την αντιασφαλιστική λαίλαπα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, για να ανακοινωθεί η πρόθεση της Τράπεζας Πειραιώς να εξαγοράσει την Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, με… τα χρήματα από το πακέτο της κρατικής ενίσχυσης!

Η πρόταση Σάλλα για την εξαγορά αντί πινακίου φακής του πακέτου μετοχών του Δημόσιου στην ΑΤΕ και το ΤΤ, που έγινε με σαφή κυβερνητική επίνευση, είναι ένα σκάνδαλο πρώτου μεγέθους. Προσφέρει δημόσιες εταιρείες αλλά και μεγάλο μέρος των λαϊκών καταθέσεων σε μια ιδιωτική τράπεζα. Απειλεί με υπερχρέωση τη φτωχομεσαία αγροτιά που εξαρτιέται από τα δάνεια της ΑΤΕ. Θα οδηγήσει σε αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και απολύσεις. Δίκαια οι εργαζόμενοι αντιδρούν με απεργιακές κινητοποιήσεις μπροστά στη προοπτική να συμπιεστούν οι δουλειές και τα δικαιώματα τους στη μέγγενη των κερδών των Τραπεζών που βρίσκονται φορτωμένες με «τοξικά» προϊόντα κάθε τύπου λόγω των ανοιγμάτων τους στις αγορές των Βαλκανίων και αλλού.

Η κυβέρνηση δια στόματος Παπακωνσταντίνου ανταποκρίθηκε θετικά θεωρώντας «σοβαρή» την πρόταση Σάλλα. Ο Κοσκωτάς τους θυμίζει άραγε κάτι; Μήπως «ξεχνούν» ότι η Τράπεζα Πειραιώς αυτή τη στιγμή επιβιώνει με τα χρήματα του «πακέτου στήριξης» και τα μεγάλα δάνεια που έχει πάρει από την ΑΤΕ και το ΤΤ; Δηλαδή με τα χρήματα του μηχανισμού στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ, τα οποία χαρίζει η κυβέρνηση στους τραπεζίτες (και θέλει να βάλει τον ελληνικό λαό να τα… ξεπληρώσει!), με τα ίδια χρήματα οι τραπεζίτες θα αρπάξουν από το δημόσιο ό,τι έχει απομείνει έξω από το έλεγχο των ιδιωτών καπιταλιστών, για να αυξήσουν κι άλλο την κερδοφορία τους;

Ανοιχτή πρόταση-κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις περιφερειακές εκλογές

Ανοιχτή πρόταση - κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη συγκρότηση στις περιφερειακές εκλογές ψηφοδελτίων ανατροπής στη βάση ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης.

Οι φετινές εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα γίνουν μέσα σε ένα εκρηκτικό κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον. Μπροστά στην όξυνση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, προχωρά μαζί με την τρόικα της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ στην εφαρμογή ενός πραγματικού σφαγείου μέτρων που επιδιώκουν να αναιρέσουν κατακτήσεις ενός αιώνα δράσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος και να επιβάλουν τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, το μήνυμα της ελπίδας το στέλνουν οι μεγάλοι αγώνες των εργαζομένων, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις. Οι αγώνες αυτοί, εάν κλιμακωθούν, εάν πάρουν χαρακτηριστικά πανεργατικής εξέγερσης και γενικευμένου απεργιακού «μπλακ-άουτ», εάν υπερβούν τη γραμμή ήττας των γραφειοκρατικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, μπορούν να νικήσουν, μπορούν να οδηγήσουν στην απόσυρση των μέτρων του «Μνημονίου», μπορούν να κλονίσουν και να ανατρέψουν τους πολιτικούς εκφραστές των μέτρων και πρώτα απ’ όλα την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κυβέρνηση του «Μνημονίου», των τραπεζιτών, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Αναπόσπαστο τμήμα αυτής της επίθεσης είναι και η αναδιάρθρωση των μηχανισμών του «τοπικού κράτους» μέσα από το σχέδιο «Καλλικράτης».Είναι βαθιά αντιδραστική και αντιδημοκρατική μεταρρύθμιση που έρχεται να κάνει πράξη τις πολιτικές του «Μνημονίου» γιατί:

- Γενικεύει τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανταποδοτική λειτουργία των Δήμων. Το κράτος περνάει αρμοδιότητες και υπηρεσίες στους υπερχρεωμένους Δήμους, όχι για να «αποκεντρώσει» τις λειτουργίες του, αλλά για να φορτώσει ένα νέο δυσβάσταχτο κόστος στους εργαζόμενους.

- Ενισχύει τις περικοπές στην υγεία και την παιδεία, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια και τα Νοσοκομεία

- Επιβάλλει βαθύτερη σύνδεση του τοπικού κράτους με τις τράπεζες και το κεφάλαιο μέσα από το πλέγμα των επιχειρήσεων των Δήμων και των Περιφερειών, έτσι που το «τοπικό κράτος» να γίνει όμηρος των τραπεζών.

- Προωθεί μαζικές απολύσεις υπαλλήλων και συμβασιούχων και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

- Εντείνει την αυταρχική θωράκιση του τοπικού κράτους απέναντι στο λαϊκό παράγοντα.

- Επιβάλλει την πλήρη υποταγή των κάθε είδους σχεδιασμών στις κατευθύνσεις της ΕΕ, καθώς μέσα από τα «κοινοτικά κονδύλια» επιβάλλονται τα κριτήρια, οι προτεραιότητες και οι επιλογές του εθνικού και υπερεθνικού καπιταλιστικού σχεδιασμού και όχι οι ανάγκες κατοίκων και εργαζομένων.

- Βαθαίνει την ταξική διαφοροποίηση ανάμεσα στις πόλεις και ανάμεσα στις περιφέρειες στα πλαίσια της «ανταγωνιστικής» και «ανταποδοτικής» πόλης ή περιφέρειας. Θα οδηγήσει στην περαιτέρω εγκατάλειψη της επαρχίας και της υπαίθρου, ειδικά των πιο φτωχών περιοχών, και στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο όνομα της «ανάπτυξης».

- Προσπαθεί να περιορίσει τη δυνατότητα της ριζοσπαστικής κινηματικής δράσης και παρέμβασης στο τοπικό επίπεδο.

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Σύμβαση ντροπής

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ!
ΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑ!

-Η κατάπτυστη υπογραφή «συλλογικής» σύμβασης εργασίας από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ θα μείνει στην ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας ως μία από τις πιο μαύρες σελίδες προδοσίας των αγώνων. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη του ΛΑΟΣ και την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ προχωρά σε ένα διαρκές αντεργατικό πραξικόπημα, ο υποταγμένος κυβερνητικός συνδικαλισμός μετατρέπεται σε παράρτημα του ΔΝΤ, της ΕΕ και του ΣΕΒ. Σε μια εποχή που η λαϊκή οργή ξεχειλίζει και οι αγώνες γενικεύονται απέναντι στον κοινωνικό πόλεμο των αγορών και των τραπεζιτών, η ΓΣΕΕ ψηφίζει «εργασιακή ειρήνη».
-Με τη νέα σύμβαση της ντροπής, για την οποία πανηγυρίζει ο ΣΕΒ και η κυβέρνηση, προβλέπεται πάγωμα μισθών για μια τριετία (ότι ακριβώς προβλέπει το μνημόνιο) και πλήρη αποδοχή των αντεργατικών νόμων που ψηφίστηκαν. Στην πράξη πρόκειται για σφαγιαστική μείωση του εργατικού εισοδήματος αφού μόνο με το νέο ΦΠΑ και τις αυξήσεις σε όλα τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ ο πληθωρισμός θα τρέχει τουλάχιστον με 7%. Ενώ δεν υπάρχει καμιά φιλεργατική ρύθμιση για τις απολύσεις, την ελαστική εργασία, τις αποζημιώσεις, τον κατώτερο μισθό.
-Πιο εξοργιστικά όμως είναι τα επιχειρήματα που συνοδεύουν την προδοτική υπογραφή.
Δικαιολογίες περί αυξήσεων γύρω από τον μέσο πληθωρισμό της ευρωζώνης όταν πλέον έχουμε μισθούς…Κίνας. Για διασφάλιση του κατώτερου μισθού όταν με το νόμο του μνημονίου αυτός γίνεται επίδομα των 500 ευρώ. Μιλάνε για διασφάλιση των δώρων όταν με νέα μέτρα το επόμενο τρίμηνο θα καταργηθούν δια νόμου. Μιλάνε για αναγκαστική πολιτική και σύναψη «σύμβασης λιτότητας» δικαιολογώντας στην ουσία το μνημόνιο ώστε να «σωθεί ο δανεισμός της χώρας»!!! Σαν τους βουλευτές που ψήφισαν με «βαριά καρδιά τα μέτρα για να μην πέσει η κυβέρνηση». Εκεί φτάνει η ξεφτίλα τους.


ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΕΚΠΛΗΞΗ!

Οι συμβιβασμένες, γραφειοκρατικές πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ) για χρόνια διάλεξαν την αγωνιστική απραξία και τη συναίνεση στην κυρίαρχη πολιτική, ενθάρρυναν τις θυσίες των εργαζομένων για την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας και τα κέρδη του κεφαλαίου, αποδέχτηκαν τα νεοσυντηρητικά μέτρα, πολέμησαν τους συμβασιούχους και όχι την ελαστική εργασία, στάθηκαν απέναντι στον ταξικό συνδικαλισμό. Πίστεψαν ότι με τις πανελλαδικές κινητοποιήσεις, που ήταν αποτέλεσμα της αγωνιστικής διάθεσης των εργαζόμενων, θα επανακτούσαν την χαμένη αξιοπιστία τους. Σήμερα όχι μόνο αποδεικνύονται ανίκανες να οργανώσουν ένα νικηφόρο αγώνα αλλά τάσσονται ανοιχτά με την τρόϊκα.


ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΙΑ ΓΕΛΑΣΜΕΝΟΙ!

Η σύμβαση τους δεν είναι εθνική ούτε συλλογική. Οι εργαζόμενοι και το κίνημα την απορρίπτουν.
Καλούμε κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο και αγωνιστική ομοσπονδία, κάθε επιτροπή αγώνα και συνέλευση εργαζομένων να απορρίψουν αυτό το συμβιβασμό. Να παλέψουν για την ανατροπή του μνημονίου και συνολικά της αντεργατικής πολιτικής. Καλούμε κάθε αγωνιστή να καταδικάσει αυτές τις ηγεσίες. Καμία στήριξη στη συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Για να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Για να επιβάλουμε την υπογραφή επιχειρησιακών και κλαδικών συμβάσεων που να εξασφαλίζουν το εισόδημα των εργαζόμενων Με ταξική αγωνιστική ενότητα, αποφασιστική κλιμάκωση της πάλης, ανεξάρτητο, πολιτικοποιημένο εργατικό κίνημα νίκης και ανατροπής! Με συντονισμό σωματείων, συνελεύσεων και ενωτικών επιτροπών αγώνα.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ εργαζομένων Πρέβεζας

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Δεν ξεπουλάμε τη Δωδώνη!

Η θύελλα του ΔΝΤ έφτασε και στην Ήπειρο επιχειρώντας να συντρίψει τις κατακτήσεις των κτηνοτρόφων της, όπως είναι ο κοινωνικός χαρακτήρας της κερδοφόρας εταιρίας ΔΩΔΩΝΗ. Όπως ανακοίνωσε η ΑΤΕ ξεπουλά κοψοχρονιά την εταιρία για να μπει στο μηχανισμό του ΔΝΤ. Ας σημειωθεί πως σήμερα την πλειοψηφία των μετοχών κατέχει η ΑΤΕ με 67% και τα υπόλοιπα οι συνεταιριστικές ενώσεις.
Έχοντας την στήριξη της κυβέρνησης που δρα ως κυνικός εγκληματίας «δολοφονώντας» τα εργατικά – ασφαλιστικά- κοινωνικά δικαιώματα του εργαζόμενου λαού, διαλύοντας ταυτόχρονα τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα, μετατρέποντας τους σε δούλους των πολυεθνικών, σε δούλους του κεφαλαίου. Στηρίζοντας με αυτόν τον επαίσχυντο και βάρβαρο τρόπο την κερδοφορία του ξένου και Ελληνικού κεφαλαίου που ζει «πίνοντας» το αίμα των εργαζόμενων-νεολαίας-μικρομεσαίων αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών-μικρομεσαίων κτηνοτρόφων και αγροτών.
Η ιδιωτικοποίηση της εταιρίας «ΔΩΔΩΝΗ» θα σημάνει το οριστικό τέλος των κτηνοτρόφων στην περιοχή και όχι μόνο, καθώς οι τιμές που δινόταν στους κτηνοτρόφους επηρέαζαν τις τιμές σε ολάκαιρη την χώρα. Θα συνεπάγεται την περαιτέρω υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων όχι μονάχα στην εταιρία, καθώς και την διατροφική υποβάθμιση στην περιοχή καθώς θα είναι αβέβαιο η νέα διοίκηση αν κρατήσει τα ψηλά διατροφικά στάνταρ της εταιρίας. Επιχειρώντας να φέρει συνολικά τον ηπειρωτικό χώρο στην εποχή της δουλοπαροικίας, στην εποχή των κοτζαμπάσηδων που αυτή την φορά θα είναι οι πολυεθνικές παρέα με τα ντόπια τσιράκια τους το μεγάλο κτηνοτροφικό κεφάλαιο. Πρόκειται για μια κανονικότατη λεηλασία από την κυβέρνηση των ανδρείκελων του κεφαλαίου-ΔΝΤ-ΕΕ.
Ο μόνος δρόμος είναι ο γενικευμένος ξεσηκωμός, η παλλαϊκή ανταρσία, ο αταλάντευτος μαχητικός εργατικός αγώνας όλου του εργαζόμενου λαού, της εργατικής τάξης, της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Με πρωτοπόρα δύναμη τους ίδιους τους εργαζόμενους στην ΔΩΔΩΝΗ που αυτοί πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους που έστω και σε αυτή την κρίσιμη στιγμή θα πρέπει να ενοποιήσουν μόνιμους και εποχιακούς. Άμεσα θα πρέπει το εργατικό κέντρο να κηρύξει απεργία στηρίζοντας τον αγώνα των εργαζόμενων στην ΔΩΔΩΝΗ.
Ο στόχος απλός και καθοριστικός: ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΩΔΩΝΗΣ, ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΙΝΑΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ. ΣΤΟ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΛΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΕ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ
Αυτό περνάει μέσα από την συγκρότηση ενός παλλαϊκού-εργατικού μετώπου με βάση τα εργατικά σωματεία-συνδικάτα, τις επιτροπές αγώνα, τους κτηνοτροφικούς συλλόγους διεκδικώντας πάση θυσία, άμεσα και με όλα τα μέσα(ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ- ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΡΓΑΣΤΑΣΙΟΥ..ΚΤΛ) : 1)Η ΔΩΔΩΝΗ να μείνει κάτω από κρατικό έλεγχο, 2) να περάσει στα χέρια των πρωτοβάθμιων κτηνοτροφικών- αγροτικών συνεταιρισμών, 3) να λειτουργεί κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, 4) να οικοδομηθούν οι όροι για την δημιουργία ενός συνεταιριστικού δικτύου που θα περιλαμβάνει την «ΔΩΔΩΝΗ», την «ΠΙΝΔΟ», την «ΔΩ-ΖΩ», την «ΣΒΕΚΗ».
Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να συμβούν κάτω από τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς, κάτω από την σιδερένια φτέρνα του ΔΝΤ-ΕΕ-κεφαλαίο. Άρα αποτελεί αναγκαιότητα να ανατραπεί η κυβέρνηση των «δοσίλογων», να απεμπλακούμε από το μνημόνιο και το ΔΝΤ, να φύγουμε από την ΕΕ, να μην πληρώσουμε το χρέος. Να αγωνιστούμε να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις, να μπουν κάτω από εργατικό έλεγχο. Να αυξηθούν οι μισθοί και να μειωθούν οι ώρες εργασίας για να τονωθεί η ζήτηση και να καταπολεμηθεί η ανεργία.
Τα πράγματα είναι δύσκολα μα δυο δρόμοι υπάρχουν: ο πρώτος της υποταγής, της σκλαβιάς, της νέας δουλείας, της ανεργίας και της φτώχιας για την μεγάλη μάζα του Ελληνικού λαού. Ο δεύτερος της ανυπακοής, της λαϊκής εξέγερσης, της εξέγερσης και της εργατικής επανάστασης.
Ας σηκώσουμε το λάβαρο του αδιάκοπου, διαρκούς λαϊκού- εργατικού αγώνα όλου του ηπειρωτικού λαού για να μην περάσει το ξεπούλημα της «ΔΩΔΩΝΗΣ», για να μην πεινάσει ο λαός , για μην καταστραφεί η αγροτιά και η κτηνοτροφία, για να γίνει αφέντης στο τόπο του ο λαός, για να καρπωθούν τον τεράστιο και πολλές φορές ανεκμετάλλευτο κοινωνικό πλούτο αυτοί που τον παράγουν: Η εργατική τάξη, η αγροτιά, οι ελεύθεροι παραγωγοί.


ή ΑΥΤΟΙ ή ΕΜΕΙΣ!!!!!- ή ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ!!!!!!!

ΑΣ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ!!!!!!!!!

Αλλοι χρωστούν, εμάς βρίζουν!

του Γιώργου Δελαστίκ


Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Έθνος, 06-07-2010

Οποιος Ελληνας παρακολουθεί υποτυπωδώς τα στοιχεία που εκδίδουν περιοδικά οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί για το εξωτερικό χρέος των διαφόρων χωρών, αισθάνεται διαρκώς οργισμένος για την αδικία που διαπράττεται από τους ξένους εναντίον της χώρας μας και του λαού μας। Εμάς χαρακτηρίζουν διαρκώς «τεμπέληδες», που δήθεν ζούμε με δανεικά από το εξωτερικό εις βάρος των υπόλοιπων Ευρωπαίων και κυρίως των Γερμανών, όπως ο χυδαίος Τύπος τους διατείνεται με κάθε ευκαιρία.


Εντελώς διαφορετική κατάσταση όμως αποκαλύπτουν τα στοιχεία π.χ. του ΔΝΤ για το συνολικό εξωτερικό χρέος των χωρών. Πόσα χρωστάει δηλαδή σε ξένους, όχι σε Ελληνες, το ελληνικό δημόσιο, οι ελληνικές τράπεζες, οι ελληνικές επιχειρήσεις και τα ελληνικά νοικοκυριά - και φυσικά το ίδιο για κάθε χώρα. Πόσα χρωστούν κράτος και ιδιώτες κάθε χώρας σε ξένους. Τα στοιχεία που θα παραθέσουμε προέρχονται από το ΔΝΤ και δημοσιεύθηκαν στη χθεσινή «Ελ Παΐς», γνωστή ισπανική εφημερίδα.

Πραγματικό σοκ προκαλούν οι πίνακες, καθώς σε όσες χώρες έχει ήδη μειωθεί ο ρόλος του κράτους έχει μειωθεί φυσικά και το δημόσιο χρέος προς το εξωτερικό, κατά κανόνα όμως έχει εκτοξευθεί το ιδιωτικό χρέος προς τους ξένους! Και φυσικά μια χώρα είναι χρεωμένη όχι μόνο αν χρωστάει το κράτος και δη σε ξένους, αλλά και όταν χρωστούν σε ξένους οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις της και οι πολίτες της.

Πρώτο σοκ: πρωταθλητής του εξωτερικού χρέους είναι ο? πιο καλός ο μαθητής του ΔΝΤ και της ΕΕ - η Ιρλανδία! Χρωστάει κυριολεκτικά τα μαλλιοκέφαλά της στους ξένους: το? 1.052% του ΑΕΠ της!!! Οχι, δεν πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους. Το εξωτερικό χρέος της Ιρλανδίας, δημόσιο και ιδιωτικό, ανέρχεται στο 1.052% του ΑΕΠ της. Οι Ιρλανδοί χρωστούν στους ξένους πάνω από δέκα φορές το ΑΕΠ της χώρας τους, αλλά τα φερέφωνα του διεθνούς πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου μόνο επαίνους έχουν για την Ιρλανδία. Προφανώς επειδή ο λαός της έσκυψε αμέσως το κεφάλι στους ξένους δυνάστες - δανειστές?

Πόσα χρωστάει η Ελλάδα στο εξωτερικό; Μόλις 163% του ΑΕΠ μας - έξι φορές λιγότερο από την Ιρλανδία.

Γιατί όμως λέμε «μόλις» 163% του ΑΕΠ μας; Το 163% δεν είναι ένα τεράστιο νούμερο; Σίγουρα είναι μεγάλο αυτοτελώς, αλλά για να το χαρακτηρίσουμε ή όχι «τεράστιο», πρέπει να το εξετάσουμε και συγκριτικά.

Αν είναι «τεράστιο» το 163% της Ελλάδας, τότε πώς θα χαρακτηρίζαμε το? 431% της Βρετανίας; Ναι, όσο και αν φαίνεται απίστευτο, η κάποτε παντοκράτειρα Βρετανία χρωστάει σε ξένους το 431% του ΑΕΠ της! Αυτοί οι αλητήριοι «γιάπηδες» και «γκόλντεν μπόις» του Σίτι του Λονδίνου, που χαρακτηρίζουν δήθεν με ευφυολόγημα «γουρούνια (PIGS)» τις τέσσερις χώρες της Μεσογείου (Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία) πώς χαρακτηρίζουν τη δική τους χώρα που χρωστάει σε όλη την υφήλιο;

Χρησιμοποιήσαμε τη λέξη «μόλις» για το 163% του εξωτερικού χρέους της Ελλάδας, γιατί το εξωτερικό χρέος μιας κραταιάς οικονομίας όπως της Ολλανδίας ανέρχεται στο 310,5% του ΑΕΠ της! Αλλά και του γειτονικού της Βελγίου ανέρχεται στο 275,6% του ΑΕΠ του.

Είναι εξαιρετικά διασκεδαστικό μάλιστα να διαπιστώνει κανείς -κατάπληκτος, ομολογουμένως- ότι το εξωτερικό χρέος ακόμη και της ζάπλουτης Ελβετίας λόγω των αδιάκοπων χρηματοοικονομικών παιχνιδιών των πανίσχυρων τραπεζών της, ανέρχεται στο απίστευτο? 276,5% του ΑΕΠ της! Εχει τέτοιο ποσοστό εξωτερικού χρέους η Ελβετία και μας πειράζει το 231% της Πορτογαλίας, το 167,5% της Ισπανίας ή το 123% της Ιταλίας; Είμαστε σοβαροί;

Ακόμη και η... Δανία (!) έχει μεγαλύτερο εξωτερικό χρέος από την Ελλάδα (197% του ΑΕΠ) όπως και η Γαλλία (190,6%) και πάει λέγοντας...

Το τελειωτικό χτύπημα όμως σε αυτήν την αισχρή επίθεση κατά της Ελλάδας το δίνει το γεγονός ότι ίδιο εξωτερικό χρέος με τη χώρα μας έχει και η ίδια η... Γερμανία - 163% εμείς και 161% του ΑΕΠ τους αυτοί! Τελεία και παύλα.

Μύθοι περί των αγορών

ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ και μόνο υπηρετεί η στάση των αγορών μη διστάζοντας να αντιμετωπίζουν τα ίδια στοιχεία με αντιδιαμετρικό τρόπο, αν αυτό υπηρετεί τα συμφέροντά τους. Αυτό επισημαίνει η «Ελ Παΐς» οργισμένη: «Ετος 2007. Η Ισπανία είναι μια ευημερούσα δύναμη, η επενδυτική δυνατότητα της οποίας πείθει τις αγορές μέχρι του σημείου να προσελκύσει ξένο κεφάλαιο της τάξης σχεδόν του 160% του ΑΕΠ. Ετος 2010. Η Ισπανία είναι μια χώρα με πήλινα πόδια που χρωστάει στο εξωτερικό περισσότερο από 170% του ΑΕΠ της, πράγμα που γεννά αμφιβολίες έγκαιρης επιστροφής του. Σε λιγότερο από τρία χρόνια, ο παραμορφωτικός φακός των αγορών διαβάζει με πλήρως αντίθετο τρόπο δύο πολύ όμοια νούμερα»!